-On już zaatakował. - pomyślałem, patrząc na ruch Yakumo.
Tak ma chyba na imię ten chłopak, bynajmniej tak zwracał się do niego Eizo, którego już znałem. Zastanawiałem się, czy też zaatakować, czy może nie pokazywać na razie co umiem. Postanowiłem jednak poczekać chwilę z moimi zdolnościami, je zostawię sobie na koniec. Było mi trochę zimno, co dodatkowo zniechęciło mnie do ataku, nie chciało mi się w ogóle ruszać, toteż stałem w bezruchu. Moje oddechy tworzyły co jakiś czas białe chmurki, co świadczyło o bardzo niskiej temperaturze. Chciałem poczekać ze zdolnościami na odpowiedni moment, oprócz mnie są jeszcze inni, nie będę wychodził naprzeciw. W razie czego, jestem przygotowany na atak z dystansu jak i walkę w zwarciu, więc jedynym problemem może być przewaga przeciwnika. Może być gorzej niż myślę, albo niż myślimy, bo reszta też na pewno potrafi wyczuć tą potężną chakrę.
-Moją specjalną i sekretną bronią są robaki. Zostawię je na deser, użyję w razie potrzeby, albo jak mi się zachcę. Póki co, będę się opierał na zwyczajnych technikach, ale tymi nie będę wariował, wszystkiego trzeba używać z rozwagą. Nim zaatakuję, poznam możliwości przeciwników, obserwując ich reakcję na ruchy pozostałych. - taki miałem plan i póki co, będę się go trzymał.

Widząc co robią moi towarzysze, ja postanowiłem przejść do defensywy.
- Nie ma sensu pchać się na chama w sam środek walki, zwłaszcza że nie znam możliwości naszych przeciwników. - Będąc oddalonym od reszty odskoczyłem do tyłu kilka metrów, a potem w lewo. Teraz byłem już oddalony za towarzyszami, nie zwlekając stworzyłem dwa klony, ja się z nimi wymieszałem i stałem w pozycji obronne. Starałem się jak najbardziej wyostrzyć wzrok aby widzieć jak najwięcej. Przy okazji wyciągnąłem katanę z pochwy, klony zrobiły to samo. Staliśmy teraz przyglądając się walce z daleka.
[Edit, zapomniałem, że chakra jest nieograniczona.]

Ostatnio edytowany przez Matsuo (2011-05-08 00:16:08)

-No i się zaczęło. Upierdliwi padną pierwsi, ale cóż, takie są prawa dżungli... - średnio może trafiony frazeologizm biorąc pod uwagę okoliczności w jakich przyszło mu staczać czekający go bój. Lodowa pustynia w żadnym stopniu chociażby nie przypominały dżungli. Ale cóż, miał on głównie na myśli to że bez jakichkolwiek umiejętności chłodnej kalkulacji, w takich warunkach, w starciu z takimi przeciwnikami, jakikolwiek błąd może, a właściwie powinien kończyć się tragicznie w skutkach.
Hiro z czysto analitycznym spojrzeniem zlustrował okolice. Duża, rozległa przestrzeń. Żadnych obiektów które możnaby było wykorzystać w celach jakiejś dywersji czy chociażby zwykłego miejsca do ukrycia się.
-Czyli jakichś efektownych wariantów kooperacji z otoczeniem naturalnym, raczej tu nie będzie.- westchnął chłopak, w swych myślach. Co by tu dużo nie mówić nie cieszyło go to. Należał raczej do ludzi dla których wykorzystywanie otoczenia to swoista rozrywka. Nie mniej jednak przydałoby się jakoś przeżyć tą bitkę. Gdyby udało się jeszcze załatwić tych dwóch kozaków, to byłoby już wgle super.
Aczkolwiek, nie tracąc czasu, młodzieniec postanowił nie stać jednak bezczynnie marznąc nieco, mimo ciepłego płaszcza. Aktywował więc dumę swego klanu. Czerwone oczy z czarnymi łzami, słynny Sharingan.
Tak więc, obserwował reakcje swoich rywali na atak, na razie zdaje się bardziej rozpoznawczy niż jakąś konkretną próbę zaszkodzenia temu duetowi.

- No to jazda.
Powiedział samotnik do siebie wykonując pieczęci.
- Kuchiyose no Jutsu!
Krzyknął Asamoto i po chwili stał na Mandzie. Z wysoka mógł lepiej widzieć przeciwników i ich ruchy. Po chwili znów wykonał pieczęci i obok niego stało 5 klonów (Oboro Bunshin). Zmieszał się z nimi i we 4 polecieli na przeciwników. Nikt nie mógł wiedzieć czy z nimi jest prawdziwy ninja czy tylko klony. Jeden Asamoto został na Mandzie, która machała ogonem, ale uważała by nie zaatakować nikogo ze swych sprzymierzeńców.

- Dziękuję, przynajmniej nie musiałem męczyć się obroną.
Ciepło odpowiedziałem towarzyszowi jakby z ulgą i szybkim ruchem złapałem za moje katany w celu lekkiego podrzucenia ich. Gdy opadały ustawiłem się w dość nietypowy sposób znany tylko prawdziwym mistrzom miecza. Stojąc w pozycji do "tańca siedmiu mieczy" czekałem spokojnie na dalsze losy.
- Może będzie trochę zabawy... w końcu mi się nigdzie nie śpieszy

-Ossu! Czas na mój ruch!
Zeskoczyłem na ziemie, wypuszczając katany tak by powbijały się w śnieg wokół mnie i złożyłem jedną pieczęc nabierając zimnego powietrza do ust by wypuścić go w formie fioletowego dymu w celu zasłonięcia widoku. Doliczając złe warunki pogodowe widoczność była zerowa a ja mogłem spokojnie wykonać kolejny ruch.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Spoiler:

chakra:28.000

W oddali mogłem dostrzec mniej ruchy przeciwników, stojąc dalej w takiej samej pozycji analizowałem walkę. Starałem się jak najbardziej wyostrzyć swój wzrok aby dostrzec jak najwięcej ruchów.

*Jeżeli... - pomyślałem, wiedząc, że jeden z nich na pewno walczy przy pomocy Taijutsu. Nietrudno było się domyśleć, że tym drugim był koleś z Senju, bo to w końcu on przyzwał owy pal drewna. Znałem już mniej więcej zdolności przeciwników, a określić ich pozycje było prosto. Skupiwszy się dałem radę wyczuć chakrę przeciwników, określić ich siłę oraz ilość tej chakry...
*Ten drugi na pewno używa Taijutsu... - potwierdziłem swoją poprzednią myśl, analizując dalej sytuację. (Wszystkie ukryte ataki na mnie, nie są dla mnie ukryte - z racji, że jestem szpiegiem.)
(Moją ukrytą akcję podam Gamattowi na GG.)