Narokishi, który już pojawił się na tych terenach, mógł zauważyć sylwetkę postaci zbliżającej się do niego. Tą postacią był jego brat, Takashi, ja. Powolnym i leniwym krokiem zbliżyłem się do samotnika, oczywiście z rękami splątanymi za głową. Mój wyraz twarzy był dość niecodzienny, ponury, odpychający, obojętny i mroczny.
-Szkoda, że musimy ze sobą walczyć... - wykrztusiłem z siebie oschłym i chłodnym głosem, dochodząc do Naro.
-Ale cóż, okoliczności nas do tego zmusiły. - dokończyłem.
-Musisz jednak wiedzieć, że nie mam zamiaru przegrać, chociaż wiem, że to opcja, na którą prawdopodobieństwo jest większe. Jednakże... - przerwałem na chwilę, aby spojrzeć w niebo.
-Trzeba spróbować, nie można się od razu poddawać. Dam z siebie wszystko. - skończyłem, ciągle patrząc w chmury.
-Kurde, dawno się z nim nie widziałem... Nie wiem co nowego potrafi, może ma jakieś asy w rękawie... Jestem w beznadziejnej sytuacji... - skrzywiłem się trochę, co było widoczne, chyba się zamartwiałem, traciłem wiarę w siebie.
-Dobrze, że jeszcze nie jest nieśmiertelny... - pocieszałem się.
-Chyba... - ta myśl przyszła jednak szybko, znowu się zmartwiłem.

Ostatnio edytowany przez Takashi (2011-04-22 15:33:27)

Uśmiechnąłem się do brata, kiedy zarzucił tym ostatnim pytaniem.
-Oczywiście, że nie. - nie miałem zamiaru bawić się w oddalanie, w skutek czego znowu musiałbym się przybliżać, zacząłem od razu.
Odwróciłem się na pięcie, żeby udać, że zamierzam się oddalić, stworzyć dystans, ale tak naprawdę po odwrocie wykonałem szybki obrót, wymachując pięścią, chciałem wymierzyć precyzyjny cios w twarz mojemu bratu.
-Muszę wymyślić strategię, szybko... - zawracałem sobie głowę, błądząc myślami.
-Nie oszczędzaj mnie, daj z siebie wszystko. - zwróciłem się jeszcze do Naro w międzyczasie.

-Zna moje umiejętności, więc na pewno będzie się starał w jakiś sposób się im przeciwstawiać, sądzę, że mu się to uda. Muszę wymyślić jakiś plan działania. - także odskoczyłem i kucnąłem, dzieliło mnie z bratem jakieś 10 metrów.
-Kurde, jestem w nieciekawej sytuacji, nie mam pomysłu jak to rozegrać... - zacząłem szukać jakichś rozwiązań.
-Muszę się schować i zacząć myśleć. - na polu walki pojawiła się gęsta mgła, przez którą niemożliwe było zobaczenie czegokolwiek.
Nim jednak użyłem Kirigakure no Jutsu, dokładnie zapoznałem się z otoczeniem, zapisałem sobie dokładnie w głowie obrazy krajobrazu, miejsca walki. Po pojawieniu się mgły bezszelestnie, cicho, niesłyszalnie udałem się za jedno z pobliskich zniszczonych drzew.
-Myśl Takashi, myśl... - rozmawiałem w myślach sam ze sobą.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość] Po chwili mgła opadła a ja znajdowałem się w kompletnie innym miejscu.
-Dobra, mam już strategię, mogę walczyć. - powiedziałem sobie cicho pod nosem, Naruś mógł to usłyszeć.
Wyjąłem z kabury kunai'a i stanąłem w gotowości.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2011-04-22 16:47:12)

Ja byłem ciągle we mgle, przeciwnik już nie. A jak występuje taka sytuacja, ten, który znajduje się we mgle może zauważyć zarys postaci będącej poza nią i na odwrót zresztą. Tak więc ponieważ widziałem oponenta, zacząłem od razu biec w jego stronę.
-Kurde, złączył dłonie... Chce przyzwać Sage, muszę mu przeszkodzić, kur*a. - myślałem.
Kiedy byłem jakieś 6 metrów od brata, rzuciłem w jego stronę kunai'a, którego trzymałem w ręku. Po tym wyciągnąłem jeszcze 6 shurikenów, którymi także rzuciłem, ale już seriami, pojedynczo. Celowałem oczywiście w twoje ręce, chciałem, abyś je rozłączył. Trzeba dodać, że taka kombinacja ruchów na pewno doprowadziła do trafienia, nie było szans na to, żeby każda broń chybiła. Biegłem dalej w stronę Narokishi'ego i zatrzymałem się w odległości jakichś 4/5 metrów od niego, chcąc zaobserwować co zrobi dalej.
-Wiem co zrobię... - miałem plan i chciałem się go trzymać.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2011-04-22 17:01:19)

Przyjąłem uderzenie, nie dostając nawet szans na unik, wylądowałem, można powiedzieć "plackiem" na ziemi. Starałem się jednak jak najszybciej wstać, nie chciałem zostać potraktowany jakimś nagłym ruchem oponenta.
-Kur*a, to była tylko zmyłka. - myślałem sobie.
-Narokishi, muszę przyznać, że to było niezłe. Takie proste, ale skuteczne posunięcie. - można powiedzieć, że zazdrościłem mu tego ruchu, on już ma strategię, ja nie.
-Jednak , żeby mnie pokonać, to stanowczo na mało. - rzuciłem w stronę brata poważne spojrzenie.
Ponieważ Naro użył Shunshim'u, nie mówiąc o broniach, oznacza to, że musiał go użyć tuż po moim rzucie kunai'em, tak więc shuriken'y ciągle mam.
-Kurde, co za beznadzieja... - nie miałem żadnego pomysłu na rozegranie tego.
-Na pewno nie użyję manipulacji cieniem, nie w tej sytuacji. Na pewno uniknie jutsu i nie uda mi się połączyć naszych cieni. Co więc robić? - główkowałem całym sobą, chcąc uzyskać jak najlepsze możliwości, jednak nic nie przychodziło mi do głowy.
Postanowiłem pójść na żywioł.
-Naruś, kochany braciszku... - zwróciłem się do niego, patrząc mu prosto w oczy.
-Daj mi więcej, dobrze? - miałem ochotę na to, żeby zwyczajnie mi dołożył, dał popalić, może to skłoniłoby mnie do wymyślenia czegoś sensownego.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

-Kurde, ale ty jesteś nierozumny! - krzyknąłem zbulwersowany.
-Ehh, zawsze wszystko trzeba robić samemu. - pogrzebałem w kaburze, po czym wyciągnąłem z niej kunai'a.
Zacząłem biec w stronę brata, chcąc go zaatakować ostrzem. Starałem się wbić broń w udo mojego brata, wykonując obrót, który miał się zakończyć kopnięciem w twarz.
-Nigdy nie byłem dobry w Taijutsu, ale zawsze warto spróbować. - myślałem sobie.
Najgorsze było to, że nic nie przygotowałem, ciągle nie wymyśliłem żadnej strategii. Doszedłem jednak do wniosku, że nic nie wymyślę, nie na ten moment. Także nie miałem zamiaru używać Kage Mane, wiedziałem, że Narokishi go uniknie, jedyne co mogłem zrobić, to starać się walczyć w ten sposób, bo i tak nie mam żadnych jutsu, których mógłbym teraz użyć.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2011-04-22 17:32:36)

-Muszę to zrobić... - taka myśl przeszła mi przez głowę.
Wiedziałem, że jedynym rozwiązaniem na uniknięcie tego ataku jest połączenie cienia, a ponieważ dystans jest... Nie ma dystansu, nie ma szans na niepowodzenie. Od razu użyłem Kage Mane no Jutsu, Chidori znajdowało się już jakieś parę centymetrów od mojej klaty, ale zatrzymało się.
-Uff, dzięki. Na szczęście... - pomyślałem sobie, czułem ulgę, co było po mnie widać zewnętrznie, bo jakby wzdychnąłem.
Dałem kilka kroków do tyłu, Narokishi tez, ponieważ nasze cienie były połączone.
-Nie martw się, nie umiem zrobić z cieniem nic więcej, nie mam technik klanowych, które by teraz były skuteczne... - uśmiechnąłem się do brata, po czym lekko zmartwiłem.
Teraz, akurat w tym momencie miałem przewagę, ja panowałem nad sytuacją. Kunai, który miałem w ręce poleciał w stronę Narokishi'ego, wbił się w jego klatę, ponieważ rzut był odpowiednio mocny. Znam anatomię człowieka bardzo dokładnie, więc starałem się wycelować w okolice serca. Wiedziałem, że sam rzut nic nie zdziała, ostrze nie da rady się wbić na tyle głęboko. Jednak i na to byłem przygotowany, bo owy kunai miał doczepioną do rękojeści wybuchową notkę, co przeciwnik mógł zauważyć dopiero, kiedy ostrze wbiło się w jego ciało. Nie chciałem przedłużać, więc od razu aktywowałem notkę, powodując wybuch, jednocześnie rozwiązując nasze cienie, ale zrobiłem to chwilę po wybuchu, aby mieć pewność, że oponent się nie wywinie.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Takashi (2011-04-22 17:54:32)