Stałem tak już od dłuższego czasu w tym deszczu, patrząc przed siebie, nie wiadomo gdzie dokładnie. Bylem już dość zmoknięty, więc nie obchodziło mnie to ile będę musiał jeszcze moknąć, w sumie, nie obchodzi mnie to. Dopiero w pewnym momencie dostrzegłem w oddali czyjąś sylwetkę, mojego przeciwnika. Panuje ogromny mrok i ciemność przez chmury. Te są czarne, zdecydowanie burzowe, wygląda na to, że zaraz będzie burza. Po swojej lewej stronie, naprzeciwko mnie i za mną  były ogromne ściany, których granic nie mogłem zauważyć. Natomiast po mojej prawej stronie jest urwisko, wysoki wodospad. W sumie, warunki na walkę odpowiednie, tak mi się wydaje. Nie mogę od razu przeprowadzić ataku, to byłoby jednoznaczne z marnowaniem chakry. Postanowiłem więc powoli iść w stronę przeciwnika, aby zmniejszyć dystans. Czuję się dzisiaj dość dziwnie... Jestem jakiś taki właśnie dziwny, nie czuję się sobą. Zdołowanie nie ma końca, ten bijący ode mnie chłód, obojętny wzrok... To przecież nie ja. Ale jak widać, dzisiaj tak właśnie się czuję. Sam nie wiem czym jest to spowodowane, chyba taka zmiana nastroju, tylko, oby.

Oto na przeciwko siebie stanęło dwóch ludzi. Widać było gołym okiem, że nie są zbyt rozmowni. Jeden z nich imieniem Niyo postanowił powoli iść w kierunku swoje przeciwnika. A co na to jego oponent? Zaczął gadać do siebie... Chłopak z Hyuuga skrócił dystans dzielący ich do 23m. Tak oto z grubsza wygląda sytuacja.

Ilość chakry:
Niyo - 100%
Kazuo - 100%

Kolejka:
- Kazuo,
- Niyuo.

W końcu dystans skrócił się, wyniósł mniej więcej 23 metry. Nie przestawałem jednak iść w stronę oponenta, ciągle się zbliżałem. Niestety, musiałem przystopować, ponieważ oponent postanowił zaatakować. Woda z wodospadu zaczęła się kumulować, przybierając formę rekina. Ten zaczął lecieć w moją stronę frontalnie. Przygotowałem się do obrony, miałem czas na aktywację Byakugan'a. Kiedy skoncentrowany strumień wody zbliżał się, wykonał jeszcze zwrot w górę, a potem w dół. Nie wiem czy to miała być zmyłka czy co, ale to było nieskuteczne. W końcu rekin spadał na mnie z zawrotną prędkością. Od razu przeszedłem do obrony. Stałem w lekkim rozkroku z luźno rozłożonymi rękami. Kiedy już rekin prawie mnie dotykał, jego część, która była najbliżej mnie, zaczęła się rozpadać. Po chwili widać było, jak wykonuję szybkie obroty, "wyrzucając" chakrę z wszystkich punktów tenketsu. Kaiten jest w tym momencie odpowiednią techniką, która da mi stuprocentową obronę przed atakiem. Tak więc wodny rekin został uszkodzony, jego przednia część. Spadał w dół, więc w szybkim tempie nic z niego nie zostało. Przestałem się kręcić dopiero wtedy, kiedy nie widziałem Byakugan'em skoncentrowanej chakry nad sobą. Zwolniłem i dokończyłem obroty, coraz to zwalniając, aż w końcu zatrzymałem się tak, że miałem przed sobą przeciwnika.
-Suiton? - spytałem w myślach samego siebie.
-W takim razie... - obmyśliłem krótki, nieskomplikowany plan działania na ten moment.
W końcu szybko pobiegłem w stronę wroga, ale zatrzymałem się na dystansie gdzieś 10 metrów.
-Muszę poznać jego możliwości i sprawdzić co potrafi... - patrzyłem mu prosto w oczy z ciągle aktywnym Byakugan'em.

-Skoro jego żywiołem jest Suiton... - postanowiłem użyć Raiton'u.
Stanąłem zdecydowanie w rozkroku, uginając kolana. Skierowałem jedną rękę w dół, rozkładając dłoń, prawą. Lewą ręką chwyciłem prawą lekko nad nadgarstkiem. Skumulowałem chakrę Raiton w ręce, tworząc Chidori. Uwalniałem chakrę równomiernie, starając się nie przesadzić, wszelkie siły mogą się przydać na potem. Zacząłem biec nim jeszcze Chidori pojawiło się w mojej prawej ręce. Kiedy byłem blisko, Kazuo mógł usłyszeć ten niepowtarzalny dźwięk skumulowanej energii błyskawic. W końcu zaatakowałem, wbijając szybko ostrze w lewą, górną część klatki piersiowej przeciwnika.
-Powinno zadziałać... - pomyślałem sobie.
W tym przypadku atak nie miał być czymś szczególnym, chodzi mi o chakrę Raiton. Zaatakowałem tym sposobem, bo tak mi się zachciało... On użył Suiton'u, ja użyłem Raitonu. Tyle na ten temat. A jeśli uniknie, bądź jakoś się obroni, wykonam szybki kontratak.

Teraz przyszedł czas na ruch ze strony Niyo. Młody Hyuuga bez większych kompleksów rozpoczął atak. Stworzył elektryczną kulę w dłoni i zaczął biec w kierunku Kazuo. Rywal momentalnie stworzył dużą falę wiatru, która skutecznie odrzuciła Niyo i lekko go zraniła(Rany były naprawdę niewielkie, ponieważ Hyuuga dostrzegł kumulowaną chakrę za pomocą swojego Byakugana). Następnie wyjął ogromny miecz i zajął pozycję obronną czekając na ruch wroga.

Obrażenia:
Niyo - Powierzchowne
Kazuo - Brak

Ilość chakry:
Niyo - 86%
Kazuo - 87%

Kolejka:
- Kazuo,
- Niyo.

Mój atak się nie powiódł, gdyż zostałem odepchnięty przez oponenta za pomocą techniki żywiołu wiatru. Na szczęście postarałem się uniknąć jutsu, na co pozwolił mi Byakugan. Skończyłem z, można powiedzieć, żadnymi obrażeniami.
-Woda i wiatr... Ja mam Błyskawicę i Ogień, mam przewagę. Wystarczy mi Byakugan i błyskawica. Muszę to rozegrać jakoś inaczej, oszczędzając siebie. Nie wiem co potrafi przeciwnik, to jest teraz najważniejsze. - myślałem, patrząc się na wroga.
Ten w pewnej chwili wyrzucił w moją stronę kunai'a z doczepioną notką wybuchową. Ponieważ o wszystkim wiedziałem, odskoczyłem w bok kilka razy tuż po oddaniu rzutu przez Kazuo. Wynik? Nic mi się nie stało, jedynie zmieniłem pozycję. Oczywiście wybuch także nic mi nie zrobił.
Uznałem, że użyję mojej unikalnej zdolności w walce mieczami. Chwyciłem dwa z pochw przy pasie i wyrzuciłem je w górę. Potem kolejno wyjmowałem te z pleców na zmianę, przeplatając ręce. Siedem Super Wibracyjnych Mieczy Uwolnienia Błyskawicy spadało na mnie. Wyskoczyłem w górę, chwytając rękojeści w odpowiednie miejsca. W końcu wylądowałem, trzymając miecze w różnych miejscach. Wyglądało to tak (click). Stałem na jednej nodze gotów do zaatakowania.

Ostatnio edytowany przez Ryutaro (2011-07-01 12:11:32)

Unik się udał, co było raczej pewne, i dobrze. W końcu postanowiłem zaatakować. Stałem już w pozycji gotowości do ataku stylem Tańca Siedmiu Mieczy. W końcu postanowiłem zaatakować, na razie zwyczajnie. Wyskoczyłem mocno z tej jednej nogi, na której stałem. Skierowałem się szybko w stronę Kazuo. Odległość nie była taka duża, a ja sam potrafię się poruszać szybko podczas tego Tańca, ćwicząc, doszedłem do perfekcji. Obracałem się i atakowałem szybko oraz precyzyjnie. Wykonywałem przewroty, zmieniając strony, obracałem się i kręciłem, ataki były różnorakie i nie do przewidzenia.
-Jesteś mój... - mówiłem sobie w myślach.
Ten styl jest naprawdę niesamowity, każdy ruch jest inny, nie do przewidzenia. Najlepsze jest to, że uniki ze strony przeciwnika nie wchodziły w grę, bo każdy unik kończył się otrzymaniem innego ciosu. Może nie powinienem od razu pokazywać wszystkiego co umiem, ale się na to zdecydowałem, trudno. Najlepsze jest to, że tutaj też Byakugan dawał mi przewagę, bowiem jakkolwiek się nie obracałem, wszystko miałem przed oczami, taka prawda. Dodatkowo Taniec Siedmiu Mieczy nie wymaga użycia chakry, czyli tą zachowam sobie na potem...